a

Μαρία Κάλλας

Βιογραφία

Η Μαρία Κάλλας συνεχίζει να μας μαγεύει μετά τον θάνατό της, όχι μόνο επειδή ήταν αδιαμφισβήτητα η μεγαλύτερη ντίβα της όπερας του 20ου αιώνα, αλλά και επειδή τόσο η ζωή όσο και ο θάνατός της ήταν τυλιγμένα σε έναν μακιαβελικό ιστό σκανδάλων και μυστηρίου. Η δεύτερη κόρη Ελλήνων μεταναστών, η Μαρία, βρέθηκε στην αγκαλιά μιας εξαιρετικά φιλόδοξης μητέρας, που την πήρε μακριά από την πατρίδα της, τη Νέα Υόρκη, και τον πατέρα της που τόσο αγαπούσε, φέρνοντάς την στην Ελλάδα τις παραμονές του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Από εκεί κι έπειτα μαθαίνουμε για τις δυσκολίες, τους έρωτες και τους θριάμβους που γνώρισε η Μαρία Κάλλας στην επαγγελματική και την προσωπική της ζωή. Γνωρίζουμε τους άντρες που σημάδεψαν την prima donna assoluta για πάντα -- τον Λουτσίνο Βισκόντι, τον λαμπρό ομοφυλόφιλο σκηνοθέτη που αγαπούσε απελπιστικά, τον Τζιοβάνι Μπατίστα Μενεγκίνι, τον κατά τριάντα χρόνια μεγαλύτερο σύζυγό της, ο οποίος τη χρησιμοποίησε για τις δικές του φιλοδοξίες, όπως και η μητέρα της, και τον Αριστοτέλη Ωνάση, που έβαλε τέλος στον ιστορικό έρωτά τους απορρίπτοντάς την για τη χήρα του Τζον Κέννεντι, Τζάκι. Σε όλη της τη ζωή, η Κάλλας έδωσε μια συνεχή μάχη με το βάρος της, μια μάχη που τελικά κέρδισε, μεταμορφώνοντας τον εαυτό της στη λαμπερή ντίβα που άλλαξε την όπερα για πάντα, στη “La Divina”, της οποίας οι ηχογραφήσεις είναι θρύλοι και της οποίας η ζωή αποτελεί υλικό για τα tabloid ακόμα και σήμερα. Η Κάλλας υπέφερε από μυωπία που την άφηνε σχεδόν τυφλή επί σκηνής, ωστόσο έφτασε μέχρι εδώ για να γίνει γνωστή ως η «απόλυτη πριμαντόνα» σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, τόσο για τις καθηλωτικές μουσικές της δεξιότητες όσο και για τις ανατριχιαστικές δραματικές της ικανότητες. Η Norma και η Tosca θα μείνουν στην αιωνιότητα φέροντας ανεξίτηλα πάνω τις τη σφραγίδα της συγκλονιστικής ερμηνείας της απόλυτης ντίβας της όπερας. Η Κάλλας ήταν «η Βίβλος της όπερας» για τον Leonard Bernstein και «ο ορισμός της ντίβας ως καλλιτέχνη» για την Opera Information. Για όλο τον υπόλοιπο κόσμο ήταν η σπουδαιότερη καλλιτέχνιδα όλων των εποχών. Πέρασε τα τελευταία της χρόνια απομονωμένη στο Παρίσι, όπου άφησε την τελευταία της πνοή στο διαμέρισμά της στην οδό Avenue Georges Mandel 36.

Χρονολόγιο:

1923
Στις 2 Δεκεμβρίου 1923 γεννιέται στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης ως Άννα Μαρία Σοφία Καικιλία Καλογεροπούλου
1937
Το 1937 οι γονείς της χωρίζουν και η μητέρα της, μαζί με τη Μαρία και την αδερφή της, επιστρέφουν στην Αθήνα
Το καλοκαίρι του ίδιου έτους η Μαρία ξεκινά τις σπουδές της στο Εθνικό Ωδείο
1939
Το 1939 ξεκινά τις σπουδές της στο Ωδείο Αθηνών με καθηγήτρια την Elvira de Hidalgo
1940
Franz von Suppé
1942
Στις 27 Αυγούστου 1942 παίρνει τον πρώτο της πρωταγωνιστικό ρόλο και πάλι ως Tosca στην όπερα του Puccini
1945
Στις 14 Σεπτεμβρίου 1945 εγκαταλείπει την Ελλάδα με σκοπό να συμμετάσχει σε παραστάσεις όπερας στην Αμερική αλλά και να επανασυνδεθεί με τον πατέρα της
Τον Δεκέμβριο του 1945 απορρίπτει πρόταση του Edward Johnson, διευθυντή της Metropolitan Όπερας της Νέας Υόρκης, καθώς θεωρούσε πως ο σωματότυπος της δεν ταίριαζε, κατά τη γνώμη της, με τον ρόλο της Madame Butterfly, ενώ επιπλέον δεν ήθελε να ερμηνεύσει την όπερα στα αγγλικά, όπως της ζητήθηκε
1947
Poncielli
1949
Die Walküre
1951
Στις 7 Δεκεμβρίου 1951 κάνει την επίσημη πρεμιέρα της στην Σκάλα του Μιλάνου με το έργο I vespri siciliani του Verdi
Δεκαετία του ’50
Καθ’ όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του ’50 η καριέρα της εκτοξεύεται με εμφανίσεις στις μεγαλύτερες σκηνές όλου του κόσμου, όπως στη Βασιλική Όπερα του Λονδίνου, στη Μητροπολιτική Όπερα της Νέας Υόρκης και στην Όπερα των Παρισίων
1957
Στις 5 Αυγούστου 1957 εμφανίζεται στο φεστιβάλ Αθηνών εν μέσω πολιτικών διενέξεων με κύριο ζήτημα το ύψος της αμοιβής της
Την ίδια χρονιά η Κάλλας γνωρίζει σε ένα party τον Αριστοτέλη Ωνάση με τον οποίο ζει έναν θυελλώδη έρωτα
1958
Στις 2 Ιανουαρίου 1958, έγινε η περιβόητη αποχώρηση της Μαρίας Κάλλας από την όπερα της Ρώμης, καθώς στην πρώτη πράξη της Norma του Bellini, εγκαταλείπει την σκηνή του “La Scala”, ισχυριζόμενη ασθένεια, προκαλώντας έντονες αντιδράσεις και πυροδοτώντας τις φήμες περί ευέξαπτου χαρακτήρα -τότε οι Ιταλοί την μίσησαν
1959
Το 1959 εγκαταλείπει τον Meneghini, με το γάμο της να λήγει νομικά το 1966, όταν απέρριψε και την αμερικανική της υπηκοότητα
1960
Στις 24 Αυγούστου 1960 ερμηνεύει για πρώτη φορά στην Επίδαυρο τη Norma, όπου κατά τη διάρκεια της ερμηνείας της “Casta Diva” απελευθερώνονται δύο λευκά περιστέρια από την ορχήστρα, με το κοινό να παραληρεί
1961
Στις 6 Αυγούστου 1961 επιστρέφει στην Επίδαυρο με την όπερα Médée του Cherubini, όπου καταχειροκροτείται από 17.000 θεατές
1964
Το καλοκαίρι του 1964 ήταν η τελευταία φορά που η Κάλλας τραγούδησε στην Ελλάδα στο φεστιβάλ Φολκλόρ στη Λευκάδα, στο οποίο προσκλήθηκε ενώ βρισκόταν εν μέσω διακοπών με τον Αριστοτέλη Ωνάση στον Σκορπιό
1965
Το 1965 προσωπικοί και συναισθηματικοί λόγοι, αλλά και λόγοι υγείας με τις συνεχείς αυξομειώσεις βάρους, προκαλούν ανυπέρβλητα προβλήματα στη φωνή της, με αποτέλεσμα να πραγματοποιεί την τελευταία της εμφάνιση στο Covent Garden με την Tosca του Zeffirelli, έκτοτε δεν θα τραγουδήσει ξανά δημόσια για τα επόμενα 8 χρόνια
1968
Το 1968 ο Αριστοτέλης Ωνάσης την εγκαταλείπει για να παντρευτεί την Τζάκι Κέννεντι
1969
Το 1969 γνωρίζει τον Ιταλό σκηνοθέτη, Pier Paolo Pasolini, με τον οποίο γίνονται φίλοι και ακολουθεί η συνεργασία τους στην κινηματογραφική μεταφορά της Μήδειας του Ευριπίδη, με την ταινία να αποτυγχάνει εμπορικά
1973
Το 1973 μαζί με τον στενό συνεργάτη της, τενόρο, Giuseppe Di Stefano, ξεκινούν ένα παγκόσμιο αποχαιρετιστήριο tour, το οποίο δεν θύμιζε σε τίποτα την παλιά της αίγλη
1974
Στις 11 Δεκεμβρίου 1974 πραγματοποιεί την τελευταία της δημόσια εμφάνιση στο Sapporo της Ιαπωνίας
1975
Το 1975 ο θάνατος του Αριστοτέλη Ωνάση στις 15 Μαρτίου, καθώς και η δολοφονία του Pier Paolo Pasolini στις 2 Νοεμβρίου του ίδιου έτους, δίνουν το τελειωτικό χτύπημα σε μία ήδη θλιμμένη Κάλλας, απομονωμένη στο διαμέρισμά της στο Παρίσι, με μοναδική συντροφιά την οικονόμο και καλή της φίλη Bruna Lupoli, και τον μπάτλερ της, Ferruccio Mezzadri
1977
Στις 16 Σεπτεμβρίου 1977 η Μαρία Κάλλας, αφήνει την τελευταία της πνοή, σε ηλικία 53 χρόνων, μετά από καρδιακό επεισόδιο που υπέστη στο Παρίσι, επιθυμία της η σωρός της να αποτεφρωθεί και να σκορπίσουν τις στάχτες της στο Αιγαίο Πέλαγος

«Πρώτη μου καριέρα θεωρώ και ονομάζω εκείνη στην Αθήνα, στη διάρκεια του πολέμου. Αυτή είναι που μου πρόσφερε την πείρα μου, είμαι σίγουρη, γιατί εκεί ασκήθηκα, εκεί απέκτησα τις σκηνικές εμπειρίες μου, εκεί είχα τα πάνω μου και τα κάτω μου»

Μαρία Κάλλας
Μετάβαση στο περιεχόμενο